گزارش دهی یک جزء اساسی در فرآیند مدیریت و تصمیم‌گیری در سازمان‌ها محسوب می‌شود. دو نوع گزارش دهی مهم در این زمینه، گزارش دهی کارگاهی و گزارشات سازمانی هستند.
این دو نوع گزارش دهی تفاوت‌ها و ویژگی‌های خاص خود را دارند که در زیر به آنها اشاره می‌کنیم:
- گزارش دهی کارگاهی:محدوده زمانی کوتاه‌تر: گزارش دهی کارگاهی به عنوان یک ابزار فوری برای تصمیم‌گیری‌های در حال انجام در کارگاه واحد استفاده می‌شود. معمولاً برای مدیران و کارکنان مستقیم در خط تولید یا واحدهای مشابه تهیه می‌شود.
- تمرکز بر روی جزئیات عملیاتی: گزارش دهی کارگاهی به جزئیات عملیاتی مرتبط با تولید، کیفیت، عملکرد کارکنان و موارد مشابه می‌پردازد. این نوع گزارش دهی معمولاً به مدیران مستقیم ترتیب داده می‌شود تا اقدامات فوری را انجام دهند.
- نرم افزار Microsoft Excel و ساخت پرزنتیشن در Microsoft Power Point را می توان برای کارگاه ها مناسب دانست.
- گزارشات سازمانی:محدوده زمانی بلندتر: گزارشات سازمانی به عنوان ابزاری برای تصمیم‌گیری‌های استراتژیک و مدیریت منابع در سطح سازمانی تهیه می‌شوند. آنها معمولاً به دوره‌های زمانی بلندتر مرتبط هستند و برای مدیران ارشد سازمان مناسب هستند.
- تمرکز بر روی استراتژی و عملکرد عمومی: گزارشات سازمانی به تجزیه و تحلیل عملکرد کلی سازمان، تعیین استراتژی‌های آتی، تخصیص منابع و اهداف بلند مدت می‌پردازند. این نوع گزارش دهی برای مدیران ارشد و تصمیم‌گیران استراتژیک مناسب است.
- استفاده از ابزارهای BI و گزارش‌دهی: گزارشات سازمانی از ابزارهای تجزیه و تحلیل داده و گزارش‌دهی هوش تجاری (BI) مانند Power BI، Tableau و Business Objects استفاده می‌کنند.
در نتیجه، تفاوت اصلی میان گزارش دهی کارگاهی و گزارشات سازمانی در محدوده زمانی، سطح جزئیات، و تمرکز آنها است. هر دو نوع گزارش دهی در مدیریت و تصمیم‌گیری‌های سازمانی نقش مهمی ایفا می‌کنند، و ابزارهای مخصوص به خود را برای تهیه و تجزیه و تحلیل آنها استفاده می‌کنند.